quarta-feira, novembro 30, 2005

Leituras - Odisseia

Há mais de uma semana que ando a ler a Odisseia, de Homero. Espectacular, até agora (obrigado, Paulo!). Fica aqui uma daquelas pequenas e aparentemente ingénuas frases sobre as quais o pensamento, por sábia intuição, se detém um instante:

Só esta homenagem podemos prestar aos lamentáveis mortais: cortar os cabelos e deixar correr o pranto pelas faces.

- Pisístrato, filho de Nestor

terça-feira, novembro 29, 2005

Relatório Martim - LIV

O Martim anda meio stressado com a escola e passou o último fim-de-semana a perguntar sistematicamente se tinha que ir para a escola, porque é que tinha que ir para a escola, quando é que ia para a escola, patatí a escola, patatá a escola, etc., estão a ver o filme. Falou nisso umas 437 vezes. Entretanto ele apanhou uma constipação, o que, para grande satisfação sua, fez com que justamente ontem não tivesse podido ir para a escola. Claro que começou logo a vislumbrar algumas vantagens em estar doente. À noite, estava a aspirá-lo com o Narhinel e, depois de uma operação com mais sucesso, perguntei-lhe:

- Então, Martim? Estás bom?
-Estou, estou bom ahn... se calhar não estou assim tão bom...
se calhar não posso ir à escola...


Acabámos os dois a rir.

Mais tarde, ao jantar, recomeçou a dança: a escola isto, a escola aquilo... Às tantas, passei-me dos carretos e disse:
- Martim se disseres a palavra escola mais uma vez que seja, ficas de castigo!

Dito isto, ele ficou com um ar bem carrancudo e a resmungar qualquer coisita. Percebendo que ele estava meio triste lá perguntei:
- Martim, queres que o pai ponha um filme?
(comprámos o Noddy salva o Natal)
Resposta:
- Não pai, não é isso... é uma casa grande... tem lá colegas...

Um instante de perplexidade... e rebentei a rir! Então eu e a Mãe lá nos dispusemos a ouvir mais um bocado as preocupações do filhote...

quinta-feira, novembro 24, 2005

A chuva

A chuva é um pingue-pingue
Constante e brincalhão


...diz o Martim, para minha grande surpresa. Estou no alto do escadote a enfiar papelinhos entre as frinchas do tecto falso - aproveitando a viscosidade da água para que esta finalmente se digne deixar de avançar pelo tabuado e se possa precipitar sobre o nosso chão de (oportuníssimo) mosaico - e um pequeno de olhar malandro sai-se com a música mais oportuna, que eu nunca lhe tinha ouvido cantar, e que seria talvez a única coisa que me poderia fazer rir naquele momento, como efectivamente fez.

A história é mais sombria. Vai para mais de uma semana que chove em casa sempre que chove na rua. Pinga no hall em meia dúzia de pontos, pinga num canto da casa de banho e generalizadamente pela casa as manchas cinzentas aparecem, em particular junto às janelas e na parte mais interior do tecto da cozinha. Temos reunião de condomínio marcada para sábado, a ver vamos.

Entretanto, a expressão é ridícula, eu sei, mas esta foi a gota de água. A gota de água que se somou à falta de quarto para um hipotético futuro segundo filho. Que se adicionou à falta de elevador compensada por umas vértebras herniadas que, teimosas e suicidas, arrastam para cima as malas das últimas férias. E que se juntou à falta de espaço, aos armários da cozinha velhos, aos azulejos rachados e às portas que rangem. Enfim, esta casa já não é nova, precisa de uns arranjos, e não é possível fazê-los connosco a habitá-la.

E assim surge a grande novidade: estamos em processo praticamente irreversível de compra de casa, desde domingo passado! É quase irreal. Mas a verdade é que agora já só um parecer negativo do Banco ou da Seguradora pode atrapalhar os nossos planos. Façam figas!

quarta-feira, novembro 23, 2005

Silêncios

Há duas razões para os interregnos na actualização deste blog.

O primeiro, é a falta de notícias.
O segundo é o excesso de notícias.

Actualmente, o caso é o segundo.

quinta-feira, novembro 17, 2005

Lorem Ipsum

Não, Lorem Ipsum etc. não é apenas um texto que aparece no Word ou no Powerpoint, é um standard de texto exemplificativo usado desde 1500, como recentemente descobri. O que eu não sabia, embora me tivesse intrigado muitas vezes, era a sua origem e significado, que passo a partilhar com V. Exas:

Secções 1.10.32 e 1.10.33 de "de Finibus Bonorum et Malorum", escrito por Cicero em 45 AC
"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium, totam rem aperiam, eaque ipsa quae ab illo inventore veritatis et quasi architecto beatae vitae dicta sunt explicabo. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit amet, consectetur, adipisci velit, sed quia non numquam eius modi tempora incidunt ut labore et dolore magnam aliquam quaerat voluptatem. Ut enim ad minima veniam, quis nostrum exercitationem ullam corporis suscipit laboriosam, nisi ut aliquid ex ea commodi consequatur? Quis autem vel eum iure reprehenderit qui in ea voluptate velit esse quam nihil molestiae consequatur, vel illum qui dolorem eum fugiat quo voluptas nulla pariatur?"
"At vero eos et accusamus et iusto odio dignissimos ducimus qui blanditiis praesentium voluptatum deleniti atque corrupti quos dolores et quas molestias excepturi sint occaecati cupiditate non provident, similique sunt in culpa qui officia deserunt mollitia animi, id est laborum et dolorum fuga. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam libero tempore, cum soluta nobis est eligendi optio cumque nihil impedit quo minus id quod maxime placeat facere possimus, omnis voluptas assumenda est, omnis dolor repellendus. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Itaque earum rerum hic tenetur a sapiente delectus, ut aut reiciendis voluptatibus maiores alias consequatur aut perferendis doloribus asperiores repellat."

Tradução de H. Rackham em 1914
"But I must explain to you how all this mistaken idea of denouncing pleasure and praising pain was born and I will give you a complete account of the system, and expound the actual teachings of the great explorer of the truth, the master-builder of human happiness. No one rejects, dislikes, or avoids pleasure itself, because it is pleasure, but because those who do not know how to pursue pleasure rationally encounter consequences that are extremely painful. Nor again is there anyone who loves or pursues or desires to obtain pain of itself, because it is pain, but because occasionally circumstances occur in which toil and pain can procure him some great pleasure. To take a trivial example, which of us ever undertakes laborious physical exercise, except to obtain some advantage from it? But who has any right to find fault with a man who chooses to enjoy a pleasure that has no annoying consequences, or one who avoids a pain that produces no resultant pleasure?"
"On the other hand, we denounce with righteous indignation and dislike men who are so beguiled and demoralized by the charms of pleasure of the moment, so blinded by desire, that they cannot foresee the pain and trouble that are bound to ensue; and equal blame belongs to those who fail in their duty through weakness of will, which is the same as saying through shrinking from toil and pain. These cases are perfectly simple and easy to distinguish. In a free hour, when our power of choice is untrammelled and when nothing prevents our being able to do what we like best, every pleasure is to be welcomed and every pain avoided. But in certain circumstances and owing to the claims of duty or the obligations of business it will frequently occur that pleasures have to be repudiated and annoyances accepted. The wise man therefore always holds in these matters to this principle of selection: he rejects pleasures to secure other greater pleasures, or else he endures pains to avoid worse pains."

terça-feira, novembro 15, 2005

Woda mineralna niegazowana

Pois é, a Rita está na Polónia. Partiu ontem via Frankfurt e chegou a Varsóvia perto das 11 horas (hora local). Em negócios, claro. ;-) Ficou no Novotel Warszawa Airport. Eu e o Martim jantámos em casa dos avós Bilo e Laide. Depois ele ficou a dormir e eu saí para ir dormir a casa. Assim, ele acordou já no sítio certo para ir para a escola, e eu pude vir directo para Lisboa, o que me poupou algum tempo.
A rotina vai-se manter assim alterada até 5ª feira, quando a Rita regressa.

Temos saudades, Mãe!!! :~)

Relatório Martim - LIII

Só ontem é que me apercebi como o Martim está a aprender umas coisas jeitosas em inglês. Já para não dizer que tem um óptimo ouvido. A verdade é que eu tinha ficado meio embasbacado aqui há uns dias quando vinhamos os dois no carro, ali a chegar ao Forte de São Julião da Barra, no caminho de regresso para Paço de Arcos, e, já não sei a propósito de quê, lhe comecei a dizer que o Sol, a Lua e as estrelas se chamavam, em inglês, Sun, Moon e stars. Quando ouviu a palavra stars ele disse logo que a Marta (prof. de inglês) tinha ensinado uma canção assim: When you wish upon a star...

Ontem aprendeu outra, e cantou-a com uma pronúncia praticamente irrepreensível:

Baby Jesus is born.
Merry Christmas everybody!

quarta-feira, novembro 09, 2005

Relatório Martim- LII - Bocas

- Pai, tu estás sempre a jogar! (1)

- Pai, quando me castigas eu gosto muito de ti à mesma.

- Mãe, se fores à Polónia eu gosto de ti à mesma.

- Não, tem de ser aqui em cima do banco. Tem de ser em cima de uma coisa quadrada!
...
- Pai, ali por cima da árvore parece mesmo um triângulo!

(1) Rome Total War / Rome Total Realism MOD

Relatório Martim - LI - Cabeçadas

Quarta-feira passada foi um dia mau. O trajecto de casa dos avós Bilo e Laide até à escola são uns 20 metros. O Avô ia com o Martim pela mão, e levava também a mochila. Seguiam pelo passeio mais estreito, do lado contrário ao da escola, quando o Martim tropeçou. O Avô também perdeu o equilíbrio, e eis o resultado: foram os dois de cabeça ao chão, o Martim ficou com um valente galo do lado esquerdo, que chegou a sangrar (portanto, para todos os efeitos, partiu a cabeça, o que quer que isso queira dizer...); o avô arranjou uma ferida ao pé do sobrolho, bateu com o cotovelo e ainda ficou com a mão negra. Diabólico. Lá voltaram murchos para casa, para grande surpresa e susto da Avó Laide, que passou quase uma hora a pôr gelo no Martim. Insistimos para o Martim ir para a escola, mas lá o galo acabou por aumentar, e ficou mesmo com mau aspecto.
Pois é, só hoje é que caiu a maior parte da crosta da testa, e o nariz que também tinha ficado esfolado já está ok. Pode ser que não tenha ficado mal na fotografia - é que hoje ia o fotógrafo à escola. O Avô também já está melhor, foi mais o susto.